Το τσιγάρο για μένα, είναι ένας τρόπος για να διεκδικήσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας!Το κάπνισμα μπορεί να γίνεται κατά μόνας ή με παρέες! Μπορεί να γίνεται παράλληλα με μια δραστηριότητα ή ξεκομμένο από οτιδήποτε θα μπορούσε να κάνει ο καπνιστής.Για τον Κρόιφ , το τσιγάρο δεν θα μπορούσε να συνδυάζεται ταυτόχρονα με το ποδόσφαιρο. Ο σπουδαίος Κρόιφ χρειαζόταν δυνατά πνευμόνια και κάμποσες ποσότητες οξυγόνου προκειμένου να ανταπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.Ο Κρόιφ είχε(κάτι ανάλογο έχω αναφέρει και για τον παππού μου που μέχρι τέλους υπήρξε αμετανόητος καπνιστής) δυο οξυγόνα. Το ένα το ρουφούσε στον χλοοτάπητα των γηπέδων. Οι περίτεχνες ντρίμπλες, το εκπληκτικό μοίρασμα της μπάλας, το παραγωγικό παιχνίδι και τα γκολ που σημείωνε, όλα ήταν εκπνοές σε έναν σταθερό ρυθμό αναπνοής που είχε σφυρηλατήσει με τα χρόνια. Το δεύτερο οξυγόνο ήταν το κάπνισμα. Θα το ονομάζαμε " το οξυγόνο αντιδιαστολής" του Καρούζου. Απολύτως διακριτό από το πρώτο, αλλά αναγκαίο συμπλήρωμα! Εισπνέοντας το πρώτο οξυγόνο, κέρδιζε φήμη, δόξα και χρήματα. Το τσιγάρο που καιγόταν για χάρη του τού πρόσφερε τη διαστολή του χρόνου! Η καταξίωση που είχε αποκτήσει, χρειαζόταν μια "άπλα χρόνου" που την κέρδιζε καπνίζοντας με φανατισμό!
-3-
Μετά τη διάγνωση της ασθενείας του, ο Κρόιφ έλεγε πως κερδίζει δυο μηδέν στο σκορ. Προφανώς, το πάθος για το ποδόσφαιρο και το τσιγάρο υπήρξε η δυάδα εκείνη που εκμηδένιζε την απειλή του θανάτου.Το ποδόσφαιρο και το κάπνισμα υπήρξαν τα δυο παιχνίδια με τα οποία προσπάθησε ο σπουδαίος παίκτης να ξεγελάσει τον θάνατο. Πυκνώνοντας στο σύντομο βίο του αυτά τα δυο παιχνίδια, ανέβαλλε για λίγο τον θάνατο! Αυτός, αιώνες τώρα έχει μάθει να κερδίζει ακόμη και στις καθυστερήσεις.Πεθαίνοντας ο Κρόιφ, ίσως κατάλαβε ότι τα αποτελέσματα όλων ανεξαιρέτως των παιχνιδιών καταλήγουν σε ένα μεγάλο μηδέν...