Η ΦΗΜΗ ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ

Το 1963 ήταν η εποχή που μεσουρανούσε το "άστρο" του ηθοποιού Μάρλον Μπράντο και δικαιολογημένα μια ταινία του ελληνικού κινηματογράφου θα διάλεγε το όνομα του πασίγνωστου ηθοποιού σε τίτλο της. Έβλεπα πιο μπροστά την ταινία "Τύφλα να έχει ο Μάρλον Μπράντο" με τον σπουδαίο Θανάση Βέγγο και τον Κώστα Κακκαβά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ο υπάλληλος στο ληξιαρχείο(Βέγγος) ασφυκτιά στο εργασιακό του περιβάλλον και περιμένει με μεγάλη αδημονία τη στιγμή που θα λάβει την άδεια για τις δεκαπενθήμερες διακοπές του. Η συνάδελφος του φροντίζει να του υποδείξει ως ιδανικό τόπο διακοπών και ξεκούρασης το νησί του Πόρου και το ξενοδοχείο "Χρυσή Αυγή". Ο Βέγγος με το ονοματεπώνυμο Στέφανος Αυγερινός, την εμπιστεύεται και αποφασίζει να πάρει το πλοίο της γραμμής.

Μέσα στο πλοίο, ο υπάλληλος του ληξιαρχείου γνωρίζει τον συνονόματο και συνεπώνυμο ποιητή, Στέφανο Αυγερινό(που υποδύεται ο Κ.Κακκαβάς). Ο ποιητής Αυγερινός έχει την φήμη του γυναικοκατακτητή και "γυναικοφάγου". Ο ίδιος αποφεύγει την δημοσιότητα και τις φωτογραφίες. Συνταξιδεύει με έναν φίλο του που θεωρεί ότι η επιτυχία που σημειώνει με τις γυναίκες οφείλεται στην δημοσιότητα και την φήμη και όχι στην προσωπικότητα και την γοητεία που αυτός διαθέτει. Ο ποιητής Αυγερινός αισθάνεται θιγμένος και επιθυμεί να διαπιστώσει αν ο φίλος του έχει δίκιο.

Ο υπάλληλος του ληξιαρχείου είναι αφελής, έχει το ίδιο ονοματεπώνυμο και πάει στον ίδιο ακριβώς προορισμό. Αυτός, είναι ο κατάλληλος να υποδυθεί τον ποιητή και να βοηθήσει στην πραγματοποίηση ενός ιδιότυπου ψυχολογικού πειράματος.

Στο νησί, οι γυναίκες περνούν τις διακοπές τους μέσα στην πλήξη και την ανία. Δεν υπάρχει πουθενά φλερτ και ερωτικό ενδιαφέρον. Οι κινήσεις τους είναι προγραμματισμένες. Η αναγγελία από τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου ότι αναμένεται ο φημισμένος ποιητής και γυναικοκατακτητής ,Αυγερινός, εξάπτει τα πάθη τους. Όλες αρχίζουν να φαντασιώνονται με ένα πρόσωπο που τους είναι παντελώς άγνωστο! Η ώρα του καλλωπισμού και της προετοιμασίας για την υποδοχή, είναι ένα διάστημα προσμονής και καρτερίας για ένα είδωλο με σάρκα και οστά!

Η υποδοχή γίνεται μέσα σε εκδηλώσεις λατρείας. Το πανό για το καλοσώρισμα και τα λουλούδια με τα οποία ραίνουν τον ψευδεπίγραφο ποιητή αποτυπώνουν το κλίμα ενθουσιασμού που επικρατεί. Ο αφελής υπάλληλος του ληξιαρχείου φοράει το φωτοστέφανο του ποιητή που ακτινοβολεί πνευματικότητα! Οι γυναίκες τον πολιορκούν στο κάθε του βήμα και επιζητούν ένα βλέμμα, μια χειρονομία, ένα φιλί και ένα χάδι. Είναι τόση και τέτοια η υποβολή, που οι γυναίκες μοιάζουν με κοπάδι λυσσασμένων και εκστασιασμένων θηλυκών που παραμονεύουν να κατασπαράξουν το θήραμά τους!

Ο πραγματικός ποιητής, Αυγερινός, δεν πιστεύει σε όλα αυτά που βλέπει! Ο ίδιος μείον τη φήμη του δεν μπορεί να γοητεύσει καμιά γυναίκα. Όσες προσπάθειες κι αν κάνει, αυτές αποτυγχάνουν. Δεν είναι τα πρόσωπα, η εμφάνιση και η προσωπικότητα που σαγηνεύουν αλλά η φήμη και η δόξα που περιβάλλει την εικόνα ενός ανθρώπου.

Ο ψεύτικος ποιητής πρέπει να αποκαθηλωθεί! Έχει ξεμυαλίσει όλες τις γυναίκες του ξενοδοχείου και έχει γίνει μισητός στους άλλους άντρες. Ο πραγματικός ποιητής , Αυγερινός, επιχειρεί να τον εξευτελίσει και να τον γκρεμίσει από τον θρόνο του καρδιοκατακτητή των γυναικών! Αυτό συμβαίνει όταν η κατάσταση ξεφεύγει εκτός ελέγχου και αναγκάζεται να αποκαλύψει την αληθινή του ταυτότητα μπροστά στις γυναίκες και τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου. Η απομυθοποίηση και ο χλευασμός του υπαλλήλου του ληξιαρχείου γίνεται ακαριαία! Οι θαυμάστριες του τον εγκαταλείπουν για χάρη του πραγματικού ποιητή. Αυτόν, τον ακολουθούν σαν υπνωτισμένες!

Νομίζω, ότι ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών ταινιών απάντησαν με τρόπο εύληπτο και διασκεδαστικό σε ζητήματα που εξακολουθούν να παραμένουν άλυτα και να αποτελούν αντικείμενα συζητήσεων και ανάλυσης. Για τον Θανάση Βέγγο δεν μιλώ , επειδή ό,τι κι αν πω είναι λίγο!

ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΙΦ

1-

Είχα διαβάσει παλιότερα ότι ο καρκίνος των πνευμόνων εκδηλώνεται ως ψυχοσωματική έκφραση του φόβου του θανάτου.Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε το βάσιμο μιας τέτοιας υπόθεσης , ωστόσο είμαστε ελεύθεροι να την διατηρούμε ως κρίσιμη πληροφορία στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Μου ακούγεται πολύ ενοχλητικό που στις μικρές νεκρολογίες και στα αφιερώματα στον Γιόχαν Κρόιφ , ενοχοποιείται το τσιγάρο για την εμφάνιση του καρκίνου.Ακριβολογώντας, δεν με πειράζει που ενοχοποιείται το τσιγάρο• με πειράζει που καταδικάζοντας το κάπνισμα, αποσιωπούμε ένα πλήθος άλλων παραγόντων που ευθύνονται, ενδεχομένως, για την αναπαραγωγή των καρκινικών κυττάρων στους πνεύμονες. Στέλνοντας στην πυρά τα φύλλα του καπνού, δεν μπορούμε να επικεντρωθούμε στην βασανισμένη ψυχή που προηγείται της κατάρρευσης του ανοσοποιητικού συστήματος.

-2-

Το τσιγάρο για μένα, είναι ένας τρόπος για να διεκδικήσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας!Το κάπνισμα μπορεί να γίνεται κατά μόνας ή με παρέες! Μπορεί να γίνεται παράλληλα με μια δραστηριότητα ή ξεκομμένο από οτιδήποτε θα μπορούσε να κάνει ο καπνιστής.Για τον Κρόιφ , το τσιγάρο δεν θα μπορούσε να συνδυάζεται ταυτόχρονα με το ποδόσφαιρο. Ο σπουδαίος Κρόιφ χρειαζόταν δυνατά πνευμόνια και κάμποσες ποσότητες οξυγόνου προκειμένου να ανταπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.Ο Κρόιφ είχε(κάτι ανάλογο έχω αναφέρει και για τον παππού μου που μέχρι τέλους υπήρξε αμετανόητος καπνιστής) δυο οξυγόνα. Το ένα το ρουφούσε στον χλοοτάπητα των γηπέδων. Οι περίτεχνες ντρίμπλες, το εκπληκτικό μοίρασμα της μπάλας, το παραγωγικό παιχνίδι και τα γκολ που σημείωνε, όλα ήταν εκπνοές σε έναν σταθερό ρυθμό αναπνοής που είχε σφυρηλατήσει με τα χρόνια. Το δεύτερο οξυγόνο ήταν το κάπνισμα. Θα το ονομάζαμε " το οξυγόνο αντιδιαστολής" του Καρούζου. Απολύτως διακριτό από το πρώτο, αλλά αναγκαίο συμπλήρωμα! Εισπνέοντας το πρώτο οξυγόνο, κέρδιζε φήμη, δόξα και χρήματα. Το τσιγάρο που καιγόταν για χάρη του τού πρόσφερε τη διαστολή του χρόνου! Η καταξίωση που είχε αποκτήσει, χρειαζόταν μια "άπλα χρόνου" που την κέρδιζε καπνίζοντας με φανατισμό!

-3-

Μετά τη διάγνωση της ασθενείας του, ο Κρόιφ έλεγε πως κερδίζει δυο μηδέν στο σκορ. Προφανώς, το πάθος για το ποδόσφαιρο και το τσιγάρο υπήρξε η δυάδα εκείνη που εκμηδένιζε την απειλή του θανάτου.Το ποδόσφαιρο και το κάπνισμα υπήρξαν τα δυο παιχνίδια με τα οποία προσπάθησε ο σπουδαίος παίκτης να ξεγελάσει τον θάνατο. Πυκνώνοντας στο σύντομο βίο του αυτά τα δυο παιχνίδια, ανέβαλλε για λίγο τον θάνατο! Αυτός, αιώνες τώρα έχει μάθει να κερδίζει ακόμη και στις καθυστερήσεις.Πεθαίνοντας ο Κρόιφ, ίσως κατάλαβε ότι τα αποτελέσματα όλων ανεξαιρέτως των παιχνιδιών καταλήγουν σε ένα μεγάλο μηδέν...

ΥΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΣΤΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ!

(Ταπεινό σαλιγκάρι, σε έπιασαν στο στόμα τους οι επιστήμονες και σε έκαναν "γαστερόποδο πνευμονοφόρο μαλάκιο"!)

Το σαλιγκάρι δεν θα σας το παίξει πολύ "άντρας" ή πολύ "γυναίκα", επειδή έχει λύσει εγκαίρως όλα τα προβλήματα που συνδέονται στους ανθρώπους με το άγχος καθορισμού του φύλου και της σξουαλικής τους ταυτότητας. Το σαλιγκάρι ισορροπεί θαυμάσια ανάμεσα στην ανδρική και τη γυναικεία του φύση .Καταλαμβάνει τον ελάχιστο χώρο σε έναν πλανήτη κατοικημένο από πλάσματα που καταβροχθίζουν(ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε).Τα σαλιγκάρια είναι αργοκίνητα και αφήνουν ίχνη βλέννας στο διάβα τους! Οποιαδήποτε ομοιότητα με την γλίτσα που αφήνουν οι άνθρωποι στο πέρασμά τους, είναι τυχαία και συμπτωματική.

Τα σαλιγκάρια όταν νιώθουν απειλή, χώνονται στο κέλυφός τους. Η καλύτερη άμυνά τους είναι η παθητική αντίσταση και σε καμιά περίπτωση η επίθεση. Στο σώμα του σαλιγκαριού δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να προκαλέσει κακό σ' αυτόν που το απειλεί.

Τα σαλιγκάρια τρώνε το ελάχιστο χόρτο και καταναλώνονται ως εκλεκτά εδέσματα από τους ανθρώπους. Είμαι ευγνώμων για τους αργούς ρυθμούς τους και για τα γερά πατήματά τους πάνω στη γη! Κυρίως, γιατί κουβαλούν το σπίτι τους παντού και έχουν καταφέρει, έτσι, να δηλώνουν ως τόπο κατοικίας τους ένα συνεχώς μετακινούμενο σημείο στις διαδρομές που επιλέγουν! Αυτό το τελευταίο, αξίζει της προσοχής μας!

ΜΕΡΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Οι έξυπνες στάσεις των λεωφορείων μας δείχνουν με ακρίβεια την ώρα που θα φτάσει το λεωφορείο. Υπάρχουν στάσεις που δεν διαθέτουν αυτήν την πολυτέλεια. Σε αυτές, περιμένεις και υπολογίζεις ένα εύλογο διάστημα για να σε παραλάβει το λεωφορείο. Αν είναι Κυριακή, το εύλογο διάστημα αναμονής γίνεται παράλογο.

Προχθές Κυριακή, περίμενα για πάνω από μισή ώρα σε μια τέτοια στάση. Την ώρα που ανέμενα το λεωφορείο, πέρασαν δυο γεμάτα ταξί που δεν μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν.Με όλη αυτή την αργοπορία , αναγκάστηκα να τροποποιήσω το αρχικό μου πρόγραμμα.Αυτό, προέβλεπε επίσκεψη στους αγώνες σκραμπλ που γίνονταν το τριήμερο Παρασκευή μέχρι Κυριακή. Αφού θα πήγαινα εκεί, ακολούθως θα κατευθυνόμουν στο κουκλοθέατρο της Λίτσας και Χριστίνας Μπήτιου. Τελικά, παρακολούθησα ακόμη μια παράσταση κουκλοθεάτρου και χάρηκα που τα κυριακάτικα μεσημέρια της σχόλης και της βόλτας μπορούν να συνδυαστούν με μια αξιόλογη κουκλοθεατρική παράσταση και με μια εγκάρδια συνομιλία με την Λίτσα και Χριστίνα που δηλώνουν πάντα παρούσες σε κάτι που αγαπούν πάρα πολύ.

Εν συνεχεία, βρέθηκα με την συνάδελφο Χριστίνα σε καφέ! Μιλήσαμε πάρα πολύ τόσο για προσωπικά ζητήματα όσο και για το νηπιαγωγείο.Κάθε συνομιλία με ανθρώπους ορεξάτους που εκφράζουν τις αγωνίες τους και ψάχνουν να βελτιώσουν την προσφορά της εργασίας τους δεν με αφήνει αδιάφορο. Η Χριστίνα, το ξέρω, δουλεύει πολύ στο νηπιαγωγείο και για το νηπιαγωγείο.

Το απόγευμα βρέθηκα με μια άλλη παρέα συναδέλφων. Με την Αριάδνη που είναι ταυτισμένη με τον Παιδικό Πλανήτη, την καλή φίλη Σέβα που συμπαθώ τόσο πολύ, την Έφη και την Αθηνά που γνώριζα για πρώτη φορά, την Κική με την οποία επιστρέφω στο παρελθόν και στα σεμινάρια του δευτέρου επιπέδου στους υπολογιστές και, τέλος, με τον φίλο Αστέριο με το καθαρό βλέμμα.

Μια Κυριακή γεμάτη επικοινωνία.Μια Κυριακή στις κερδισμένες ημέρες!

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΜΝΗΣΙΑΣ! ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ!

Με ισχνή μνήμη και με εξασθενημένες ψυχικές αντιστάσεις, μετατρέπουμε το ημερολόγιο του χρόνου σε ένα ημερολόγιο ενοχικών συμπλεγμάτων! Κάθε ημέρα, ανακηρύσσεται η παγκόσμια ημέρα αυτού που αφήνουμε πίσω μας σαν βαρίδιο ώστε να μπορέσουμε πετάξουμε ανάλαφροι μπροστά! Ωστόσο, διαισθανόμαστε ότι οι πτήσεις προς το μέλλον και χωρίς το βάρος του παρελθόντος , είναι πτήσεις χωρίς πυξίδα και προσανατολισμό. Ξαναγυρνάμε στις ημέρες του χρόνου κατά τις οποίες θυμόμαστε να γιορτάσουμε κάτι• σε αυτές, εναποθέτουμε όλες τις ενοχές μας! Για να είμαστε ειλικρινείς, όλη αυτή η λίστα με τις παγκόσμιες ημέρες θα μπορούσε να περιλαμβάνει μόνον μια παγκόσμια ημέρα, αυτήν της Αμνησίας! Όχι μόνο μια ημέρα, αλλά μια ολόκληρη ζωή δεν μας φτάνει γι' αυτήν...

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Είμαστε λίγο σαν τα άλογα κούρσας που τρέχουμε μανιασμένα στον τερματισμό με έπαθλο την εμπειρία. Η νεότητα και η ορμή προς τα εμπρός, μας σπρώχνει συνεχώς στην αναζήτηση καινούριων εμπειριών. Από αυτές , πρέπει να χορτάσουμε και να ανταγωνιστούμε σπάζοντας τα πιο απίθανα ρεκόρ! Ένα μοντέλο με χάι σκορ στις γυναικείες συνευρέσεις, θέλησε να σχολιάσει την ομοφυλοφιλική εμπειρία ενός ηθοποιού με τη φράση "στη ζωή πρέπει να δοκιμάζουμε πράγματα". Αναμφιβόλως, η παρωδία μιας τέτοιας δήλωσης θα μπορούσε να μετριαστεί εάν το μοντέλο την αντικαθιστούσε με την φράση " στη ζωή πρέπει να δοκιμάζουμε πράγματα και θαύματα". Έχω την εντύπωση ότι ο φανατισμός με τον οποίο "δοκιμάζουμε πράγματα" μας έχει στερήσει τη δυνατότητα να "δοκιμάζουμε θαύματα". Κανένας με χάι σκορ στα θαύματα;

ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΑΘΛΙΕ!

Φαντάσου τώρα δυο συνοριοφύλακες από το κρατίδιο των Σκοπίων να βρίσκονται στην μεθόριο με την Ελλάδα και να 'ναι επιφορτισμένοι με την φύλαξη και την αποτροπή της εισόδου των προσφύγων. Είναι νύχτα, έχει κρύο και είναι ντυμένοι με τις στολές τους. Μπορεί να είναι και μεθυσμένοι! Οι ώρες της υπηρεσίας τους πρέπει να είναι αβάσταχτα ανυπόφορες. Το ένα τους μάτι είναι στη φύλαξη του χώρου και το άλλο αλληθωρίζει στους δείκτες των ρολογιών τους. Ο Χρόνος για τους δυο συνοριοφύλακες είναι ένας μπελάς από τον οποίο πρέπει να ξεμπερδεύουν γρήγορα! Αίφνης και μέσα στην βαριεστημάρα τους, ο ένας συνοριοφύλακας αντικρίζει έναν πρόσφυγα που προσκομίζει τα απαραίτητα χαρτιά για έλεγχο. Μέσα στο σκοτάδι υπάρχει μια κάμερα που βιντεοσκοπεί το πρωτοπαλίκαρο των συνόρων να βιαιοπραγεί σε βάρος του πρόσφυγα. Βλέποντας και ξαναβλέποντας το πλάνο, καταλήγω ότι ο συνοριοφύλακας κλωτσάει τον πρόσφυγα σαν να θέλει να ξεμουδιάσει! Η ερμηνεία αυτή μπορεί να ακούγεται κυνική και ωμή αλλά είναι αληθινή! Αν κάτι πιστεύω ακράδαντα, είναι ότι οι άνθρωποι που διαθέτουν μικρή εξουσία και καταπιέζονται από έναν Χρόνο που θεωρούν δυνάστη, μπορούν χωρίς καμιά αναστολή να εξευτελίζουν και να καταστρέφουν τις ζωές των άλλων.